In 2023 deed schrijfster Robin van den Maagdenberg een residentie bij Zon & Schild, een psychiatrische instelling waar haar oma in de jaren ’70 verbleef. Bij Zon & Schild bleek niemand meer te werken die haar oma had gekend, haar dossier was recentelijk vernietigd, het gebouw waar ze had verbleven stond leeg, haar waardevolle spullen waren na haar verblijf weggegooid: haar aanwezigheid had nauwelijks sporen achtergelaten, afgezien van één lange laatste brief waarin ze haar levensverhaal toevertrouwde aan het papier.

Tijdens het verblijf raakte Robin geïnteresseerd in de geschiedenis van vrouwen in de psychiatrie, en de vorm die dingen aannemen als ze onuitgesproken blijven. Hoe reageert een lichaam op gesmoorde woorden? En welke vormen hebben vrouwen gezocht en gevonden om tot van zich te laten horen, ook als hun pen werd ontnomen? Nog maar een eeuw geleden werd het mensen - vooral vrouwen - die opgenomen waren verboden om hun verhaal vast te leggen. De pen werd gezien als het wapen van de redelijkheid. Zonder pen om mee te schrijven, schreven vrouwen in gestichten die zich niet de mond wilden laten snoeren hun boodschappen met bloed of roet op papier, of borduurden ze hun gestolde kreten in ziekenhuisjasjes.

Begin september opent de tentoonstelling Wapen van de redelijkheid in het Beautiful Distress House in Amsterdam-Noord, waarin een moderne interpretatie wordt gegeven aan die vorm van protest tegen het smoren van stemmen, emoties en herinneringen. Het textielwerk is gemaakt samen met mensen die op dit moment in de psychiatrie verblijven.